Kayseri’de başınızı ne yana çevirseniz bir Osman Ulubaş tabelası var. 85 yaşındaki Osman Amca kentin önde gelen işinsanlarından biri. Ayrıyeten yaptırdığı cami, hastane ve okullarla halkın gönlünde taht kurmuş bir hayırsever. “Hepsi hayır fakat beni en çok okul yaptırmak memnun ediyor” diyen Osman Ulubaş bugüne kadar Kayseri’de 6’sı tamamlanmış, 4’ü inşa halinde 10 okul yaptırdı. Kente gelen valilerle okuluna tavla oynayan Ulubaş, kazansa da kaybetse de okul yaptırmaktan hiç vazgeçmemiş.

‘BEN OKUYAMADIM’

1934 yılında Kayseri’de dünyaya gelen Osman Ulubaş, “Ben okuyamadım, yaptırdığım okullardaki öğrencilerle okuyorum” diyor. Okulu bıraktığı günlerden okul yaptırmaya başladığı günlere geliş hikayesini ise şöyle anlatıyor: “Ben tahsil alamadım. İlkokul üçüncü sınıftan terkim. Çocukken güvercinlerim vardı. Damlarda çok gezdim peşlerinde. Babam bana hiç kıyamazdı. Bir gün dedi ki; ‘Oğlum bak düşeceksin damdan. Bırak şu güvercinleri. Yoksa vereceğim diğerine.’ Ben de ilkokula gidiyorum daha o vakit. ‘Güvercinlerimden beni ayırırsan okula gitmem’ dedim. Babam düşer ölürüm diye endişesinden ayırdı beni güvercinlerimden. Ben de okulu bıraktım. Lakin okul sevdası içimde kaldı. O hasreti de okul yaptırarak gideriyorum.

YENSE DE YENİLSE DE

Yaklaşık 30 yıl önceydi ‘Bismillah’ dedik birinci okulu yaptırdık. Açılışına merhum Süleyman Demirel gelmişti. Sonra elime para geçtikçe okul yaptırdım. Ben tavla oynamayı severim. Karşıma kim çıkarsa çıksın yenerim. Nihat Canpolat 1999-2005 ortasında Kayseri Valiliği yaptı. ‘Çok iyi tavla oynuyormuşsun. Haydi gel okuluna oynayalım’ dedi. 70-80 kişi vardı etrafımızda. Okuluna oynadık. Baktı ki yeniliyor işi çevirdi. ‘Okuldan vazgeçelim yemeğine olsun’ dedi. Vali beyefendisi kıramadım ‘Tamam o denli olsun’ dedim. Ben onu yendim natürel. Lakin yenmeme karşın okulu da yaptırdım. Eski valimiz Süleyman Kamçı ile oynardık bazen. ‘Okuluna oynayalım’ dedi bir gün. ‘Ben zati yaptırıyorum ancak haydi senin dediğin olsun’ dedim. Ben hiç yenilmiyorum ancak okulları yaptırmaktan da vazgeçmiyorum. Yendim natürel, okulu da yaptırdım tekrar. Alışılmış bunlar işin latifesi. Ben bu okulları vatanımı, milletimi çok sevdiğim için yaptırıyorum.”

Yaptırdığı okullarda derse de giren Osman Ulubaş, “Sağlık ocağı, Kuran kursu, 112 acil yaptım. Ancak okul yaptırmanın verdiği keyfi hiçbiri vermiyor” diyor.

AHIRDAN FABRİKAYA

Tırnaklarıyla yaptığı serveti artık hayır işlerine harcayan Süleyman Ulubaş, 13 yaşında bir ahırda başladığı iş hayatını şu sözlerle özetliyor: “Henüz 13 yaşındaydım. Eski bir meskenimiz vardı. Babamın yanında bakır döverdik. Sabahtan akşama bu işi yapmaktan parmaklarım yoruluyordu. Diğer bir şey yapmam gerekliydi. Her gün düşünüyordum ne yapabilirim diye. Konutumuzun bir ahırı vardı. Oraya bir döküm ocağı kurmaya karar verdim. Bir arkadaşımla her akşam birebir saatte buluşur bâtın zımnî çalışırdık. Bir hafta sonra ocağımız tamamlanmıştı. Ocağı yaktık lakin baca yapmayı unutmuştuk. Ocak tüttü, her yer duman oldu. Ahırdan eşekler, inekler kaçmaya başladı, konut yanıyor diye itfaiyeler geldi. Babam evvel çok kızdı fakat sonra müsaade verdi. Döküm işine başladığımda daha çocuk yaştaydım lakin hayatımın da dönüm noktasıydı. Azimle başladım ve daha 15 yaşında iş veren oldum. Sonra endüstrici olduk, işinsanı olduk. Artık de hayır işlerine verdim kendimi.” 

Osman Ulubaş’ın yaptırdığı okullardan birinin açılışına Cumhurbaşkanı Erdoğan da katıldı.

Hürriyet