Bundan bir yıl evvel Nallıhan Kuş Cenneti’ne yolumu düşürmüş ancak zıt ışık nedeniyle renkli zirvelerini net göremeden yoluma devam etmek zorunda kalmıştım. O gün bugündür daima planlarım ortasında bu renkli kayalara tırmanmak vardı ve nihayet gerçekleşti bu seyahat. Dört arkadaş küçük bir Türkiye çeşidine çıkmaya karar verdik ve rota bana teslim edilince fırsat bu fırsat, seyahati Nallıhan’daki renkli zirvelerden başlatmaya karar verdim. Nurten, Şahsenem, Sahir ve ben… Küçük takımımızla yola çıkmaya hazırdık lakin hava durumundan sebep seyahati birkaç gün erteledik. Jipsli zirvelere yağmur altında çıkmak en son isteyeceğimiz şey… Ve nihayet vakit geldiğinde suyumuzu, çayımızı ve tüm heyecanımızı aldığımız üzere dağlara hakikat, ‘mahşerin dört atlısı’ misali ilerledik. Ayaklar pek yere değmeden olağan. Eteklerimde ziller çalarak…

Nallıhan / Kocahan

Evvel kuş cennetine gittik

Hava beklediğimden çok daha hoş hatta harikaydı vardığımızda. Bölgenin değerli doğal kıymetlerinden biri de Nallıhan Kuş Cenneti. Burası seyahatimizin tıpkı vakitte birinci durağı. Kuş cenneti, Sarıyar Barajı’nın bir uzantısında oluşan göl ve etrafını kapsıyor. Göl hem kuşları hem de renkli dorukları izlemek için hoş bir nokta. Hele şanslıysanız ve dorukların aksi göle düşüyorsa o vakit görünüm daha bir doyumsuz. İki yıldır bu halini hiç yakalayamadım maalesef. Ayna misyonu görecek kâfi su birikintisi yoktu. Kuş cennetinde mevsim nedeniyle gram su kalmamıştı bu kez! Uzun vakittir “Nallıhan’ın renkli zirvelerine nasıl giderim” planları yaptığım için yola çıkmadan evvel pek çok bireyle konuşmuştum. Yürüyüş kümeleri genelde araçlarını Kuş Cenneti’nin otoparkına bırakıp yürüyüşü buradan başlatıyor. Ben aracımı Kuş Cenneti’nin etrafından döndürerek renkli kayaların çok yakınına kadar götürmeyi başardım. Bir yerden sonra yol tarlaların içinden geçiyor. Şayet arazi aracınız yoksa yağmurlu havada asla denemeyin. Kalırsınız.

O sis nasılsa dağılır…

Benim otomobilim artık kendini 4×4 sanıyor. Tarlaların ortasından geçip yolun bittiği yere arabayı bıraktık. O anda renkli dağların bir kısmı sisler içindeydi. “Nasılsa dağılır” deyip moral bozmadan “Hem bu sisli ve güneşli halini kaç kişi görebildi ki” üzere sözlerle kendimizi avuttuk. Rotamızı dağ yürüyüşleri, bisiklet cinsleri, dağ bisikleti seyahatleri ve 70 kadar farklı aktiflik için açık hava rotalarını sunan Wikiloc ismindeki yürüyüş programından seçtik. Programda Nallıhan doruklarına dair birkaç yürüyüş rotası var. Bu rotaları ekleyen hocaları tanıdığımız için bizi çok zorlamayacak birini seçtik. Şunu da eklemeliyim ki Nallıhan doruklarında rotanız olmadan yürümek tehlikeli bir kumar oynamak demek. Dağlarda çabucak şuracıktaymış üzere gözüken hiçbir yere basitçe ulaşılamaz. Hele Nallıhan üzere küçük küçük pek çok doruktan oluşan coğrafyada tarafınızı ve gideceğiniz yolu bilmiyorsanız işler tehlikeli boyut da alabilir. Rotanın sonunda, finalde varacağınız yer Kız Doruğu de denilen renkli kayalar olacak. Lakin öncesinde bir labirentten geçmemiz gerekiyor. Rotayı takip ederek, inerek çıkarak ilerledik.

Tekke Köy

Bir orta rotadan sapınca geri dönmek zorunda kaldık. Zirvelerden akan sular, ortalarda dere üzere yarıklar oluşturmuş. Bu yarıkları atlamak ve çamurda düşmeden ilerlemek zorundasınız. Sonra o yüksek yüksek dorukların ortasında, dünyanın bir kovuğunda unutulmuşçasına koridor üzere bir ortalardan bata çıka ilerledik. Neden bata çıka? Zira güneş görmemiş yerler, bildiğiniz çamur. Yağmurlu bir havada çıkmamamız gerektiği konusunda uyarılmıştım evvelden. “Yerler ıslaksa hiç keyif alamazsınız” demişlerdi. Bunun ne demek olduğunu yürümeye başlayınca anladım. Lakin grup o denli sağlam ki hiç kimseden “Geri dönelim” diyen olmadı. Diyen olsaydı da dönmezdim, o başka… Botlarımızın altına yapışan çamur beton üzere bir şeye dönüştü yürüdükçe. En az 15 santim boyum uzadı. Bir mühlet sonra da ayaklarım yerden kalkmaz oldu. Çabucak korkmayın! Çok uzun sürmedi bu halde gidişimiz. O daracık koridor yavaş yavaş yükseldi ve bir yerden sonra dik zirvelerden birine tırmanıp kolaylıkla çıkabildik üste. Basitçe sözü bireyden şahsa değişir doğal.

Zirveleri uzaktan görünce yanımızda taşıdığımız ince aşikâr bardaklarla hayatımızın en hoş çay molasını verdik. Vaktiniz kalırsa civardaki köylerde de çok hoş molalar verebilirsiniz.

Şahsenem en önde uzun bacaklarının, iyi botlarının ve birinci sefer bastığı yerin avantajıyla basitçe çıktı mesela. Geridekiler biraz daha zorlandı. Tırmandığımız yerlerin üstü kurumuş kum-çamur kaplıydı. Bastığınız anda üstteki katman kayıyor ve alttan ‘mis’ üzere çamur çıkıyor. Arttan gelen bu çamurda kaymadan çıkmayı başarmalı. Birebir yerlere basmamaya çalışarak tırmanmamız gerekti bu nedenle.

Bizim Peru’muz da burası

Botlarım pek sağlam olmadığından kaya kaya, bata çıka, nefes nefese doruğa vardım. Fakat bu zorlukların hepsine değdi. Dorukta gördüğüm görüntüyü size anlatmama imkân yok. Hiçbir kelamlı tabir, hiçbir kamera o anki görüntüyü anlatamaz. Yaşamak gerekir. Kasım ayının bize armağanı üzere masmavi bir gökyüzü ve pırıl pırıl bir güneş el ele vermiş hayallerimin peşinden koşarken her şeyin eksiksiz olması için çalışıyorlardı resmen. O güneş siz bunu hak ettiniz dercesine vuruyordu rengârenk dağlara. “Bizim Peru’muz, Machu Picchu’muz da burası işte” dedim görünüm karşısında. Fakat gayemize şimdi ulaşamamıştık. Kız Tepesi’ne daha yolumuz vardı.

O hâlâ sol tarafımızdan bize göz kırpıyordu. Her doruğa çıktığımızda bir çay molası verelim desek de heyecandan devam ettik. En sonunda epey yüksek bir noktada verdik çay molasını. Sanırım hayatımın en hoş çay molası da buydu. Elimde üşenmeden taşıdığım ince muhakkak bardağımla bir o yana bir bu yana koşmalarım devam etti molada da. Görüntü bir yanda, çeşit çeşit parlak taşlar bir öbür yanda. Taş koleksiyonuma pek çok modül ekledim. Tripodumu kurmuş kendi kendime eğlenirken arkadaşım birden kolumdan tutup ‘Hişşşt’ dedi. Kımıldamadan dikkatle yere bakıyordu. “Ne oldu” falan derken çalının tabanındaki yılanı gördüm. Gözleri açıktı, hiç hareket etmiyordu. O çalının üstünden 10 sefer geçmişimdir. İyi ki üstüne basmadım ve o da beni tehdit olarak görmedi. Onların hayat alanında olduğumuzu unutmadan, ziyan vermeden ve başımıza bir şey gelmediğine şükrederek uzaklaştık. Renkli kayalar bizi bekliyordu zira.

Tarlada elektrik şoku

Kız Zirvesi tüm ihtişamıyla yürüyüşümüzün her anında bizimle birlikte olunca hevesimiz hiç kırılmadı. Bizi hiçbir şeyin yoldan çıkarmasına müsaade vermedi zirve. Rotadan şaşarsak asla Kız Tepesi’ne ulaşamayacağımızın da farkındaydık. Vardığımızda oradaki kayalara tırmansak mı sanki diye bir-iki denemede bulunduk fakat inanılmaz kaygandı. Çok dik bir yeri kaya kaya tırmanmamız gerekecekti. “Gerek var mı” diye aramızdaki konuşmanın akabinde karşıdan görmenin de çok hoş olduğuna karar verip dönüşe geçtik. Wikiloc kayıtları dönüş yolunda öteki bir rotadan götürüyor. Şayet aracınızı bizim üzere tarlaların ortasına bıraktıysanız geri dönüş rotası biraz baş karıştırabilir. Şahsenem, bizi indirip çıkarsa da önümüze düşüp götürmeye başladı dönüş yolunda…

Farkında değil ancak o uzun bacaklarıyla bir adım atıyor, biz iki adım. O iyi botları sayesinde hop diye iniyor, biz debelenip duruyoruz arkasında. En sonunda yeniden o çamurlu ortadan basitçe dönüş rotasına girdiğimizde bir oh çektik. Gerisi kolaydı. Hepimiz zafer kazanmış gibiydek. Sonraki 3-4 saat güle oynaya geçti. Otomobilin yanına vardığımızda bir ipin üstünden atlamamız gerekiyordu. Yola çıkarken de o denli yapmıştık. Denedim fakat bu kez başarılı olamadım. Bir ayağım havada, oburu yerdeyken ipe verilmiş elektrikle çarpıldım. Evet, çarpıldım… Dizlerimin bağı çözüldü. Hiç üşenmemiş birileri ve bir aküye güneş gücü bağlayıp ipe teli dolamış, elektrik vermiş. Sanırım tarlaya domuzların girişini engellemek için… En son beklediğim şey, dağın başında, tarlaların ortasında elektrik çarpmasıydı fakat o da oldu. Neyse ki önemli bir şey olmuyor. Yaşadığım hoşluğu hiçbir şey mahvedemezdi ve ben hala çok memnundum.

Beypazarı’nı görün, etli dolma yiyin

Nallıhan’ın komşusu Beypazarı, yemekleri ve tarihi konaklarıyla bölgede görmeden geçilmemesi gereken yerlerden. Hitit, Frig, Galat, Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlıların hâkim olduğu tarihi İpek Yolu üzerindeki Beypazarı’nda Hıdırlık Doruğu, İnözü Vadisi, Beypazarı Kültür Konutu, Yaşayan Müze, Yediler Türbesi, Karaca Ahmet Sultan Türbesi ve birbirinden etkileyici konaklar görülecekler ortasında. Uğramışken, tarhana çorbasının, taş fırınlarda pişirilen etli güvecin, parmak kalınlığında damarsız ve ince kara üzüm yaprağına sarılan etli dolmanın ve taş fırınlarda yapılan, tazeliğini bir sene boyunca koruyan, çay saatinin vazgeçilmez lezzetlerinden Beypazarı kurusunun tadına bakmadan olmaz.

Kuşların toplanma alanı

* Nallıhan Kuş Cenneti, İstanbul ve Çanakkale boğazları istikametinden gelen kuşların göç yolu üzerinde. 1994’te ‘Doğal Müdafaa Alanı’, 2005’te ‘Yaban Hayatı Geliştirme Sahası’ olarak muhafazaya alındı.

* Birçok yaban hayatı muhafaza bölgesine de komşu. Bölgede pek çok endemik bitkiyle birlikte bugünkü koyunun atası yabankoyunu, geyik üzere canlılar yaşıyor.

* Bugüne kadar 191 kuş çeşidi gözlemlenen Nallıhan Kuş Cenneti birçok tıpla birlikte küçük akbaba ve akkuyruklu kartal üzere ender ve yok olmak üzere olan tiplerin de ürüme alanı olarak değerli bir role sahip.

Bunlara dikkat!

* Nallıhan Kuş Cenneti ve renkli zirveler Çayırhan’a 10 dakika uzaklıkta. Nallıhan hayli uzak. Konaklamanızı Çayırhan ve etrafında ayarlarsanız ulaşımınız çok daha kolay olur.

* Nallıhan Kuş Cenneti civarında kamp yapmanız mümkün. Aylardan kasım olmasından sebep gündüzleri güneşli geçse bile akşamları hava epeyce soğuyor. Ekipmanınız kış kurallarına uygun olmalı.

* Rotadan asla sapmayın. Zirvelerin ortası labirent üzere. Kız Tepesi’ne çıkamazsınız.

* Yağmurlu havada denemeyin.

* Bileği saran iyi bir botla yürüyün. Yanınızda rüzgârlık, şapka ve güneş kremi bulundurun.

Hürriyet